فرابورس چیست ؟
فرابورس
در آبان ماه سال ۱۳۸۷ بازار فرابورس ایران با هدف بهره گیری صنایع نوپا از منابع مالی بازار سرمایه، تنوع بخشی به اوراق بهادار قابل معامله افزایش مشارکت‌های مردمی و افزایش سهم دارایی‌های مالی در سبد سرمایهگذاری ایجاد شد. با تصویب قوانینی در فرابورس، رویه‌های پذیرش و انجام معاملات اوراق بهادار در این بازار در مقایسه با بورس اوراق بهادار تهران تسهیل شده است. در واقع فرابورس ایران با ساختار و جایگاه قانونی مشابه بورس اما با شرایط پذیرش و معامله ساده‌تر ایجاد شد.
در بازار فرابورس ایران، بنگاه‌های اقتصادی می‌توانند با کسب حداقل شرایط و در سریع‌ترین زمان به این بازار وارد شده و از تمام مزایای شرکت‌های پذیرفته شده در بازار اوراق بهادار بهره‌مند شوند. بنابراین سهام شرکت‌هایی که بنا به دلایلی موفق به پذیرش در بورس اوراق بهادار تهران نمی‌شوند، در فرابورس مورد دادوستد قرار می‌گیرد.
در حال حاضر ۸ بازار و تابلوی معاملاتی شامل بازارهای اول، **دوم** و سوم، پایه زرد، پایه نارنجی و پایه قرمز، بازار ابزارهای نوین مالی و بازار شرکت‌های کوچک و متوسط(SME Market) در فرابورس ایران به فعالیت مشغول هستند. در بازار ابزارهای نوین مالی صندوق‌های سرمایهگذاری زمین و ساختمان، صندوق سرمایهگذاری قابل معامله (ETF)، صندوق‌های جسورانه (VC)، اوراق تأمین مالی استاندارد، اسناد خزانه اسلامی و اوراق تسهیلات مسکن(تسه) مورد معامله قرار می‌گیرند که بسیاری از آنها برای نخستین بار توسط فرابورس معرفی شده‌اند. نشانی سایت شرکت فرابورس ایران است.
شرایط پذیرش در بازاردوم فرابورس
در بازار دوم مانند بازار اول سهام شرکت‌های سهامی عام معامله می‌شود و تنها تفاوت این دو بازار در میزان انعطاف قوانین جهت پذیرش آنها است.
شرایط احراز در بازار دوم به شرح ذیل است:
1. از زمان تأسیس شرکت حداقل یک سال گذشته باشد.
2. سرمایه ثبت شده شرکت حداقل یک میلیارد ریال باشد.
3. میزان سهام شناور شرکت حداقل ۵% باشد.
4. مشمول ماده ۱۴۱ نباشد و یا برنامه‌ای کارآمد جهت خروج از این حالت داشته باشد تا در صورت تشخیص و صلاحدید هیئت پذیرش به‌عنوان راهی برای خروج از وضعیت ماده 141 در نظر گرفته شود.
5. شکایت و یا دعاوی مؤثر بر صورت‌های مالی شرکت وجود نداشته باشد.
6. حداقل آخرین صورت مالی شرکت مطابق مقررات قانونی، استانداردهای حسابداری و دستورالعمل‌های اجرایی ابلاغ شده توسط سازمان باشد.
7. اظهارنظر حسابرس در رابطه با آخرین صورت مالی ارائه‌شده «مردود» و یا «عدم اظهارنظر» نباشد.
8. مدیر یا مدیرعامل شرکت و یا هریک از افراد حاضر در هیئت‌مدیره دارای سابقه محکومیت کیفری قطعی و.. نباشد.
9. حسابرس شرکت از بین مؤسسات حسابرسی معتمد سازمان انتخاب شده باشد.
10. طبق نظر حسابرس، شرکت از سیستم و رویه حسابداری متناسب با فعالیت خود برخوردار باشد.
لازم به توضیح است، بر اساس ماده ۹۹ قانون برنامه پنجم توسعه و ماده ۳۶ احکام دائمی برنامه‌های توسعه کشور هر شرکت سهامی عام باید سازوکار معاملاتی داشته و پذیرش شود. درصورتی‌که شرکت پذیرش شود به دسته‌بندی بازار اصلی منتقل می‌شود و در غیر این صورت در دسته بازار پایه قرار خواهد گرفت. همچنین شرکت‌هایی که شرایط پذیرش بورس و فرابورس را از دست می‌دهند نیز به دسته بازار پایه منتقل می‌شوند.
